旺扎的雨靴

《旺扎的雨靴》改编自才朗东主的同名小说，讲述了一个叫旺扎的小男孩想要一双雨靴的故事，是拉华加导演的处女作，曾入围第68届柏林国际电影节新生代竞赛单元，获得第12届FIRST青年电影展最佳演员提名和最佳导演奖项。

整部电影清新动人，细节丰满，对白生活化，配乐灵动，有一处特别有感觉，看到商贩那里有卖雨靴的，旺扎跑回家，这个时候的音乐完美的展现了他的内心世界，兴奋惊喜，期望即将被满足，音乐表现的淋漓尽致。

虽然是拉华加导演的处女作，但获得最佳导演奖却是实至名归。

它是一部儿童题材的电影，但不是儿童片，所谓儿童片，就是给孩子看的电影或动画片，儿童题材的电影，《小鞋子》《瓦嘉达》等都是，它们的主角是儿童，电影里面有儿童成长的环境，所表达的内容是以儿童为载体的社会呈现。

《旺扎的雨靴》里面有父母两人之间关系的描述，虽然看似是爸爸当家，但妈妈也有自己的主意，比如没有听从丈夫的话给旺扎买了雨靴；还有父子两人关系的描述，爸爸当然是沉默的，严肃的，但不是缺席的，他的教育方式是严厉的，旺扎和爸爸之间是有距离的，他有点害怕爸爸；旺扎所在的学校，有高年级的同学会欺负他，但好像并不是很严重，旺扎也会反击，他有一个对他非常照顾的邻居小姐姐。

学校是藏语教学，但体育老师也说普通话，老师上课会讲到“长大之后做什么”的内容；如果旺扎爸爸不服从村长的管理，就会被取消“扶贫名额”……以上这些都体现了边远藏区的生活，虽然有些落后，但却是非常真实的藏区人的生活状态。

“雨靴”又不是雨靴。

而是一种象征，男孩内心的渴望，这一点和伊朗经典电影《小鞋子》如出一辙。

没有雨靴，让同学嘲笑旺扎，他也显得不自信，感觉到爸爸不重视他，妈妈也不支持他，他在学校快抬不起头了。

隔壁小姐姐看到了他对雨靴的渴望，和他换鞋穿，旺扎在河水里玩雨靴，甭提多开心了。

父母如果对儿童的要求许下诺言没有做到，那么他们在儿童的信用值会下降，信任是需要长期才能建立的，一旦破坏，需要花费更多的时间才能重建。

小时候缺失的东西一般都会在长大后补回来，我自己称它为“缺失守恒律”，比如说小时候零食没吃够长大后就会特别爱吃零食。

所以雨靴不是雨靴，是父母的关爱，是和同伴平等的象征物，是自信建立的基础……私以为现今藏区导演拍的藏语电影可以称之为“新藏语电影”，这和其他外来者拍的藏语电影有很大的区别，首先导演是土生土长的，有在地的生活经历，其次他们创作时有身份的自觉性，无意识的把本地的风土人情表达出来，这跟其他外来者创作的作品有根本的区别。

万玛才旦的《静静的嘛呢石》里小和尚在本土文化与外来文明之间感受到迷惑，这种感觉延续到导演后续的电影里面，像《寻找智美更登》和《塔洛》；松太加（有作品《太阳总在左边》《河》，新作《阿拉姜色》）和拉加华也一脉相承，各自的作品中或多或少都有类似的主题。

外来者的视角大多是好奇的，窥探的，即便有相关部分主题，也只是在表面，无法深入下去。

不过偶有例外，像王全安的《图雅的婚事》，其中倒是展现出了类似的危机感：西北的草原上，最后的牧民，牧民文明与现代文明的碰撞，日益遥远的过去即将要被现代化取代。

《旺扎的雨靴》并不是只适合小朋友看的电影，它清新脱俗，直抵心灵深处，像电影里青海农区山间的雾和风一般自然。

也为我们呈现了“新藏语电影”的新形态，让我们对“那片净化人心灵的圣地”有了不一样的了解和感受。

主要为了支持藏族导演，儿童题材，讲述旺扎想要一双雨靴，得到以后又期待一场雨的降临，为此而付出的努力。

这不禁让人想到伊朗电影小鞋子，两者有很多相似的地方，但又有不同之处，藏族中的宗教因素和小孩的天真结合再一起，影片讲诉的故事并不复杂，也把这故事算合格的讲完了，可能是因为心中的期待高，所以对影片感觉还是停留在基本叙事上。

但还是推荐去看看，支持民族电影，今天可能太累了，后面结尾睡着了，下次再有机会一定要把再完整的看一边，片中的配乐不错。

片子本身没有太多内容，我觉得半个小时就够了，如果这是一个文本故事应该是3-5分钟就讲完的寓言，开放式结尾并不给出一个明确的态度和答案。

电影整体可以分为两个部分——没有雨靴/得到雨靴。

雨靴是一个物质符号。

在【没有雨靴】的部分，对于旺扎首先它具备切实的使用功能，其次它是融入群体的身份认同。

自尊被寄托在物质化身上，物质条件本身也奠定了旺扎的自尊。

资源有限，父亲只给旺扎一个选择。

铁皮青蛙这个物质符号满足玩具的使用功能和【全校唯一】的炫耀功能，满足虚荣心。

父亲是非常理性的，如果让旺扎充分认识到欲望并不能被无休止的满足，人应该妥当地处理欲望，就不会有坑爹熊孩子了。

此处慈母上线，败儿养成，影片进入【得到雨靴】的下半段。

得到物质却不等于欲望的满足，妄念起心魔生，没有雨靴时期待晴天，有了雨靴期待下雨。

这是人人都经历过的心态。

没有理智克制的欲望就会使人迷失。

看到旺扎晴天穿雨靴上学被同学笑老师批，心中不由得警铃大作。

这是被欲望蒙蔽的初级非理性行为，目前只危害自己，如果能意识到并挣脱妄念回归理性，就问题不大。

对我来说影片到这里就够了。

所有的欲望，都必须经过理性检验。

物质就是物质，不要附加过多含义，使用它而非被它役使。

很有童趣的一部藏地电影。

大家都有的雨靴，而旺扎却没有。

好不容易换到了雨靴，好天气却又来作对。

暴雨来临，大人们都在祈祷不要真的下，怕毁了庄稼，而旺扎却“从中作梗”，只为了能穿上他心爱的新雨靴。

简单纯真的故事真的是引起了我的共鸣，但其实我还是想看到更多地藏地风情，点缀起来会让影片更丰满。

相当可爱的电影，看的全是家长和孩子，电影里也全是天真的儿童视角和成熟的大人视角。

孩子的心里只有可以用来炫耀的玩具和雨靴，大人的心里却是天公作美方便收获，这种不可化解的矛盾比一味强调西藏有多穷的台词要高明许多。

影片以旺扎和姐姐偷了Aku shakdor施法阻雨的法器为结局戛然而止，观众只能听见滚滚的雷声和儿童的欢唱。

最后的最后大概还是下雨了，旺扎应该如愿得用上了雨靴，旺扎的父亲应该会很生气，但观众居然丝毫不会感到悲伤，反而会觉得有种幸福感，这种感觉就像看王兵的《三姐妹》时一样，不过这里的是一部带着滤镜的故事片。

今日凌晨，发现这部片子，名字和海报的温柔将我一击即中，立刻定了下午的票。

确实，是一部相当温柔的片子，随着影片的进行，我从未被想起的童年记忆，带着活泛的色彩涌入我的脑中。

曾经我为了一个复读机一个陀螺，也像旺扎一样，不断地央求，到处窜上窜下，甚至去采金银花，卖掉有钱后高高兴兴的去买。

那时候想要个什么东西，怯生生的央求爸妈，怯生生就是因为了解我的欲望不会被满足，但被拒绝后却变得理直气壮，觉得他们不给我买就是他们吝啬。

除了父母，还有同学，总是蹭同学的零食，看见那些光鲜亮丽的小朋友总是变得星星眼。

麦浪，玉米林，果树园，总是窜上窜下，偷玉米，偷果子，还会上山摘别人家葡萄，小时候俨然一个惯偷，摘完葡萄也不带回家，就地拿衣服擦一擦就吃掉，然后回家路上迷路，每次都做好了去路边商店打电话给110求助，下一秒就找到回家的路，在路上走累了还会拦路上的车搭个顺风车，可能是因为地方太小，总能搭上熟人的车，然后过几天爸妈就会知道我又去哪里浪了，又是一顿批评，说我天天在外面野不着家。

这段从未特意存进记忆里的童年岁月，和影片一起在我眼前变得生动，耳边轰隆隆的雷声，我仿佛闻到了泥土的气味。

很幸运，拥有乡间的童年。

整体表现力略显笨拙 包括演员 对白 镜头语言 个人感觉没有在最好的角度阐述和表现故事，一切不够立体。

抛开经济问题 为什么买了玩具 再买鞋子就是“娇惯”！？

玩具是娱乐，雨靴是生活必需， 他们有什么关系呢？！

中国式家庭教育的毒就是拎不清。

凭婴幼孩子的认知 他们懂什么？

知道什么？

作为大人对生活无力 但是对于孩子 就有至高无上的优势与权利 所以只能指责和呵斥孩子 所以孩子长大后不自信 因为从小没有被鼓励 被无条件的持续爱着 严重的甚至孩子长大后觉得自己不值得被爱 这可能也是大多数中国人先天思维模式的成因之一 如此往复循环。

童心捕捉的很准确 撒谎翘课 为了穿新鞋子睡不着觉 跟大人的意愿相反 小伙伴间的“恩怨纠葛” 等 有从中有找到自己的童年。

片中还有旺扎的Champion logo的T恤很是醒目 在我们的世界 logo是大众所追求的 也是流行时尚 物欲的代名词 有人说可能是好心人捐助的 我表示相信这种可能。

我在想 物质社会进入藏区 并对他们产生潜移默化的影响至改变 是好是坏？

他们本来穿着天然棉麻的服装 喝着纯净新鲜的牛奶 很开心 很纯真。

我们不过 在以我们的视觉去看他们的生活 他们买不起雨靴 买不起镰刀 他们很贫困 所以由同理心而产生同情。

——第一只鱼儿跳上岸 是悲？

是喜？

我可能忘记了我原本是有水性的。

——最后感谢#桃花岛观影团#岛主说的对 参加观影团就是要和大家一起沟通的 不然自己买票看不是更爽 以后争取发言。

观影团映后分享

6.30，拉加华导演的《旺扎的雨靴》与书本的观众提前见了面，一起来看看这部柔软童真影片背后导演对这部电影的解读吧！

Q您好，导演您之前是学理工的，然后来去北电念了导演系，那是什么原因从理工科转向导演呢？

A我在高中的时候，万玛才旦导演老师开始拍藏语题材的影片。

那时候很多藏区的年轻人开始喜欢电影，我也一样开始喜欢电影，当年虽然考上了青海民族大学的物理系但是没有去上，一心想去北京学习电影，后来遇到万玛老师建议我去学文学，我去西北民族大学学了三年的藏语言文学，后来就考上了北京电影学院的专升本，然后就开始系统性地学习电影。

这期间去了很多剧组包括《清水里的刀子》，还有《那年八岁》，类似的很多影片都有参与，后来开始筹备自己的电影了。

Q今年上影节的主席锡兰，以前是学工程的，杨德春导演以前是学建筑的，您觉得您的理工科的学习和经历有没有对你的影像创作产生一些影响或者是帮助？

A也会有一些影响，但是更多的可能是后来学的藏语言文学对于创作还是有很大的帮助。

Q我们今天在场的很多都是汉族的孩子，不知道有多少人去过西藏西宁，见过藏族同胞，大家可能对那边的生活也比较陌生，可以分享一下你小时候上学的一些经历，和我们汉族小朋友有什么不同？

有没有一些有趣的故事？

A小时候上学可能没有现在这么方便，因为我们那时候上学的路途会比较遥远，要去乡里上学，所以就是开学的时候就过去，然后放假了再回家。

Q《旺扎的雨靴》，他是讲一个小孩和雨靴之间的故事，万玛才旦导演的第一部作品《静静的嘛呢石》也是一个小孩和电视之间的一个故事，实际上都是物质相对匮乏的年代里的故事。

现在的物质生活其实相对要丰富一些，现在藏族孩子生活要比以前要好一些，上学非常便利，同时这样的丰富的物质生活，也带来一些外来文化的影响，您作品中有没有关于藏族受到外来文化影响这方面的一些体现？

A也有一些，但是大家都看到了，这部影片讲的是一个小孩子内心的单纯的一面，主要讲的是小孩子内心世界。

通过这样一个主题，就抛出一个问题，让我们去反思我们曾经熟悉的一些情感或者概念，是不是现在已经很陌生了，我们大人每个人都经历过童年，但是现在的我们所有人是不是没有以前那么单纯了。

Q近些年来藏族电影，大家可能会看过他张扬导演的《冈仁波齐》，还有《77天》，您觉得这些藏族电影跟您理解中的电影和您自己作品有什么不同？

A我觉得主要在细节上，因为你会非常了解自己的家乡，那里的生活习俗，宗教信仰，只要有非常了解的东西才能拍得很接地气，所以很多的导演把自己的注意力都放在自己的镜头对准家乡，这也是有原因的。

Q其实您在北京生活了四年，也有一些汉族生活的经历，之前拍的作品都是反映藏族地区的生活，有没有想过以后也会拍一些汉族的故事？

A对，很有可能，但是对于像我这样的新晋导演很难说。

每个人都可能会改变，现在国内的很多大导演也在，像张艺谋导演的早期的一些作品和现在的作品的话还有一些转变，所以对我来说很难说。

Q也可能会受到小说影响，昨天你也提到比如你看到这本小说特别喜欢，所以想把它改编成影像，您是想拍个电影去找到这样一个小说的，跟小说作者之间是怎样的一个契机去认识呢？

A小说是藏区的才朗东主老师的一个小说，也叫《旺扎的雨靴》。

他也是我的一个朋友，我当初读到小说的时候，就特别想把它改编成电影，但是小说的篇幅特别短，只有四五千字左右。

小说的前半部分省略了很多内容，比如开头旺扎非常喜欢雨靴，终于有一天他妈妈给他买了一双雨靴，很简单的几句话交代过去。

但是影像的呈现不一样，需要向观众交代这个事情，他是怎样的喜欢雨靴。

所以后面展开这个故事，里面的很多元素也是后加的，包括里面的铁皮青蛙，原小说里面没有，后面加一个这样的道具。

主要是为了小孩子的心理平衡，他在学校里是没有雨靴的人，大家都嘲笑他，但是他有学校唯一的一个铁皮青蛙，。

很多人都羡慕他。

这样一个小孩子有一个内心的一个平衡，包括拉姆姐姐也是这样设计的，很多人都欺负旺扎，但是拉姆姐姐每次都护着他。

这就是心理上的一个平衡。

还有里面的《西游记》元素的融入，还有和《大头儿子小头爸爸》等电视的动画片元素片段都是后加的。

也加了进去，主要为了现实当中父子关系和电视里面的关系的对比。

Q影片的结尾和小说的结尾是有一些不同的。

具体是怎样的？

A小说的结尾结语是很明确的告诉大家，已经下了雨了。

但是我的处理方式给了大家一个开放式的结尾，每个人都有一个自己的一个答案。

我也不想破坏每个人的梦，对旺扎来说下雨是他的梦，但是对父亲来说不下雨才是他的梦，每个人都有自己的一个梦。

Q大家如果去藏区的话要趁早去，在没有完全被汉化和丧失掉自己的所有特色的时候，我之前去西藏的时候看到，当地的人有一个最大不同是有自己最根本和最坚定的信仰，因为信仰藏传佛教，他们每天都会有一些礼仪和习俗，我们可能去一个山洞里就当作探险，但是他们就当做每天吃饭和走路一样，您自己对藏族传统的一些宗教信仰是怎样一种感受？

A这些都现在正在变，不光是藏区，还有汉族地区的很多农村，也已经在被同化，都消失掉以前的一些文化、习俗。

Q我们现在的小朋友相对还是比较幸福，上学完全没有门槛，爸妈很重视教育，其实不知道现在怎么样，我以前所接触的一些藏族孩子，他们的父母是藏族人需要去进城打工，这一帮孩子就成为留守儿童，但是政府没有办法全部去接管他们，就会有一些民间力量，自己成立一个孤儿院去收容这些留守儿童，我们这边的汉族热心人士去旅游的时候会带去一些衣服等等，不知道现在还存不存在这样的情况，可能部分留守儿童没有学上？

A存在的，我觉得不光是藏区，其他地方也有。

我相信大家都看过到《米花之味》这部儿童题材的电影，也呈现的讲的也是留守儿童的故事。

Q您除了跟万玛导演合作开发之前，还有跟《清水里的刀子》王学博导演，孙杨杨瑾导演也有合作，可以分享一下跟他们一起工作的一些感受，还有经历吗？

A上学期间确实去了很多剧组，也确实学到了不少东西，积累了很多，也认识了团队的很多人，包括我在这个影片里的化妆师，，万玛才旦老师也是对我第一次跟剧组的时候认识的。

他当时我们在玉树那边拍戏，他有高原反应，我那时候是翻译，每次都帮他一些拍拿一些东西。

后来就成了很好的朋友。

他说有一天你拍戏我一定过来，刚好我拍这部电影的时候他就过来会帮忙，是互相的一种帮助。

影迷提问：影片描写两个孩子，他们表演特别得真实和自然。

您在当时调解两个小朋友的时候有没有做一些前期的培训？

我记得有一个导演曾经说过，两种题材比较难拍，一个是小孩题材，一个是动物题材。

所以我觉得敢拍小孩题材的导演就是非常了不起的，最近的一些儿童题材作品，比如是枝裕和导演的《无人知晓》，还有《迦百农》，这些作品其中的小孩的表演确实不是在演，好像在生活里面的一些镜头的聚集，也足够显示出导演以及摄影的功力。

我想这很多是抓拍的镜头，导演在拍摄影片的过程当中，肯定也会有一些比较辛苦的事情和愉快的事情，可不可以分享一下？

A里面两个演员主演是非职业演员，是我们从村庄附近找的，因为青海是一个多民族的地区，方言不一样，青海牧区的方言和农区的方言还是有区别的。

所以我们找小孩的时候，为了方言尽量找农区的，找了农区的一些学校，这样找到了男一号女一号。

前期没有开机之前七天左右，两个小朋友过来了解这个故事走进这个故事，扮演他的父母是专业演员。

因为他们是专业演员，他们两个俩每天都带着两个小朋友，还有几个小朋友在一起，每天都能很投入地练演台词讲故事，融入这个故事。

辛苦的事情的话首先还是条件，我们选择的拍摄地方，交通不方便，还有住宿各方面都不方便，我们住在一个学校里面，夏天很热不能洗澡。

吃饭也没地方去吃饭，就自己做饭。

但是我觉得这样一帮志同道合的人在一起，做一件有意义的事情还是蛮有意思的。

小朋友这边有时候确实很难去调教他们，尤其是拍夜戏的时候，晚上小朋友困了就自己睡了，一帮人等他也不管，他就睡着了，就没办法，只能第二天去拍。

Q第一部作品能够入围柏林电影节，真的是非常优秀的一个成果，国外的观众就看完这个电影有什么反馈？

A我觉得虽然是文化不同，民族不同，国籍不同，但是里面的情感是共同的，所以当初在国内外放映的时候，很多小朋友也过来看这部影片，但是有一个些小朋友站起来说看到旺扎以后特别能感受到他的情绪，说自己想要一部个手机，一直求父母，但父母不给给他买。

还有一个小朋友站起来说，希望自己也有一个像拉姆这样的姐姐。。

我觉得里面的情感是共同的大家都很有共鸣。

影迷提问：我一直以来都非常敬畏来自少数民族地区的艺术工作者，不管是做文学的还是做电影的，因为我觉得他们从小的生活环境会给他们赋予一种特殊的艺术性，这都体现在他们的作品里。

比如说刚刚的电影里面后面求雨的时候加入了很多宗教文化的东西，我觉得这都是生活在其他地区的地方的人无可复制的，那么我有一个疑惑城市改造过程中慢慢的所有东西都开始趋于一致了，比如说我们南长街其实每个城市都有南长街，只不过名字不一样而已，所以在这个城市文化互相趋于一致的时代，作为一个创作者，该怎样去保留影像当中的真实还有质感？

A我觉得我并不是刻意的去表现这样的东西，我这部影片主要呈现的是一个小孩子的内心的世界。

包括近几年，国外的一些包括伊朗的影片，大家看到很多优秀的儿童题材影片，但是他们很多儿童影片都是一个通过这样的的题材去呈现一个大人自己想表达的东西，像是民族文化这些，但是我这个里面主要讲的是一个小孩子的内心世界。

通过这样一个故事，就是反思自己的童年深处。

影迷提问：还有关于电影节奏的一个问题，上半段我觉得它整个节奏我很好，不管是细节还是剪辑都非常的成熟。

下半段可能节奏稍微慢一点，下半段有很多旺扎跟踪别人，比如他跟踪他父亲，您还是采用一个固定镜头的拍摄方式，有没有可能如果跟随镜头的话，可能会节奏可能更紧凑一点？

A其实跟影像风格有一定的关系，包括这种摄影师也是《塔诺》的摄影师。

我们也考虑过这样的呈现方式这个事情，但是觉得不太适合，我希望他是一个很安静的客观的视角去呈现，大家看的时候就是很安静的看下去。

书本放映： 感谢拉华加导演在无锡特别需要雨靴的黄梅季的时候，送来了《旺扎的雨靴》。

7月19号旺扎的雨靴上映的时候，大家可以推荐自己的亲朋好友走进电影院，再去感受一下安净和温柔的影像，这样纯真的一个故事。

公众号：抛开书本paokaisb

发现《旺扎的雨靴》，去年七月份我就在豆瓣标记了，最初是在朋友圈看到朋友宣传，可是去年上映遭遇一再推迟，直到今年八月份终于上映，当时还在朋友圈为它冲作自来水，可是上映后，却没能够走进影院去支持一下，我感到非常遗憾。

今天心血来潮想翻看自己的第一部影片标记，就翻到了这个电影，而且才刚刚网络上映才不久，于是毫不犹豫就去了网络平台观看，看得过程中充满温馨和会心一笑。

当母亲终于用换镰刀的羊皮给儿子换来了一双雨靴的时候，就哭了，其实影片本身并未有丝毫刻意和煽情，哭的却是我自己。

我想起了儿时母亲在夜半轻轻的替我掖被角，父亲沉重的呼吸和磨牙声音，连绵起伏的麦田以及村庄中绵长悠远的狗吠，想起了童年的时候我也想要一双雨靴却终于还是没有等我拥有就已经长大。

小时候，我多么希望自己有一双雨靴，可是大概从家到学校的距离太近，大概路面还没有那么原始，以至于父母也像影片中的父亲一样，并没有为我买一双雨靴，一个童年的画面:我穿着母亲的雨靴，从家中北屋到西屋，十几米的距离而已，我却和影片中的旺扎一样，在雨中故意耀武扬威的跑来跑去，挑战那些落在地上洼地深处的水坑。

当时我不会知道，长大后，我再也没有机会穿一双雨靴在雨中肆意的踩水。

居住在城市的钢筋水泥，马路纵横之中，再也不需要雨靴这种在农业社会中必不可少的东西了。

有些只属于童年成长过程中的小小经验，如果没有机会去体验，过时不候。

这一切，在童年是生活的触手可及，长大后成为愈渐遥远的梦境。

而电影提供了这样一个梦境，让我重新返回童年，去和旺扎一起在雨中轻浅的水洼地中肆意的踩水，谢谢导演和所有创造梦境的造梦者。

其实，身处都市的现代人，在观看藏地系列影片时候，依然需要有一个前提和共识，即哪怕在今天的社会，还是要意识到藏区发展的缓慢和滞后，看这部影片依然如此，不能以都市人的思维和都市的发展衡量片中出现的剧情设定。

我们的童年其实快乐的很单调。

影片中反复出现的《西游记》《大头儿子小头爸爸》《新闻联播》和《天气预报》，影片以这种画外音的方式插入这些我们这一代人成长过程中的深刻记忆，带着我们走向童年，于是，小时候全家人看《西游记》的画面出现在脑海，而新闻联播和之后紧接着播出的天气预报，则是父亲的时间，在我眼里，那是他的权威体现的最深刻的画面。

因为遥控器电池不灵光，我也很多次为他去调台，除了《大头儿子小头爸爸》，我比旺扎还多一个《哪吒》的记忆......

能看到的是藏区牧民在以一种缓慢的脚步追逐现代社会的步伐，当《大头儿子小头爸爸》早已被《汪汪队》《小猪佩奇》取代，当我们看天气预报只需要从手机上浏览就可以的时候，他们还守着7:35的那场预报，甚至我们就连新版西游记都早已不感冒，他们还津津有味的守着87版西游记，除此物质与讯息的滞后之外，藏区文化一直遵循遵循远古的父系社会传统。

影片中的旺扎父母，是藏语电影中严父慈母的典型形象，母亲角色的扮演者，其实看不出任何的表演成分，浑然天成一般。

她只是在镜像般的呈现而非表演。

而金巴男神，就明显可以看出作为一个成熟演员的表演技巧。

我看过他好几部电影了，《皮绳上的魂》《塔洛》《撞死了一只羊》《阿拉姜色》等，从粗狂的卡车司机到这部影片中严厉却默默付出粗线条的父爱的父亲，个人认为，这绝对是他影片史上的突破。

打破了他给人只能塑造硬汉的固有印象。

这次，他塑造的藏区古朴的农民角色，一个感动我的细节，是他浇水一天之后回家，坐在火炉旁边的时候那双手的姿态，一个农民的一双手，是一个家庭的天，犹如作家手中的笔，建筑师手中的测量工具，一双手理应有表情和姿态。

而我太熟悉那样的姿态。

那是一天过后手指麻木，休息下来时候带着迷醉和微醺放松的松懈，是结束劳动之后带着奄奄一息的倦怠和木讷神情，我曾经不止一次从外公，从爷爷，从父亲的双手上看过这种表情，从无数西北黄土高原的农民那里看到过这种满足的松懈，好演员，是连这一点细节也生根在肌肉里面的。

金巴是近年来藏族电影人中的佼佼者，他之于万玛才旦，就像秦昊之于娄烨，而珍贵的是。

似乎他的生命力还在生长，我在去年就希望他能有更多元的角色，继续在藏地电影中展现他的精湛的演技。

小演员旺扎和影片中的拉姆姐姐，在镜头中，他们被调教的极其自然。

其实在观看儿童电影的时候，观众在观影的过程中是带着极大的从容之心和童真去看待的。

儿童本身就是一张白纸，只要他们展现真实、生活的一面，摄影机在背后捕捉记录就已然成功。

拉姆像白月光，善良温柔又懂事，我想除了母亲带给我们的治愈之外，另一个就是拉姆了。

希望这两个孩子健康长大，在未来有所成就。

周拉多杰在2017年的first被提名了最佳演员，同时还看到他们两还出演了拉导另一部未上映的《小鹤卓玛》。

期待这部电影与观众的见面！

在观影过程中，两个孩子拿了佛龛下面供奉的糖，姐姐拉姆对着菩萨说“我们不是抢的。

也不是偷的，我们和您要的，”说完后对着佛龛叩拜。

姐姐对旺扎解释道“阿妈说过，小孩子非常想吃佛龛前面的糖时，就说这句话然后磕三个头就可以吃，但不能贪心，只能吃一颗，”屏幕上一闪而过一句弹幕:【你们是神的孩子，神的糖也是你们的糖】

每一个孩子都是神的孩子。

理应享有神的供奉，不管是一双雨靴，一颗糖，还是一段无忧无虑的童年的赤子之心。

雨靴是象征性的符号性的，在所有人的成长中，肯定有失望，有没有得到的满足，那些愿望为了一个孩子小小的愿望去付出爱意的帮助，是智性和人性的闪烁，它保护的是一个孩子的童年和对世界的渴望。

我没有得到一双雨靴，在长大后，我发现，得不到的东西非常多，怎么权衡，怎么取舍，怎么让自己在物欲横流的漩涡里面，试着找回当初只想要一双雨靴的纯粹之心，铭记那份不得，才能坦然面对所有自己得到的。

影片被誉为中国版的《小鞋子》，还是五六年前看得《小鞋子》，现在依然能回忆起细节和剧情，而这部《旺扎的雨靴》db显示7.1，观众打分显示了一定的诚意，在我心里，它值得一个八分。

希望藏地电影在拉华加，在万玛导演的努力下，越来越好，在一个小众的范围内，有更多的人看到。

我非常喜欢影片结尾两个孩子在麦田奔跑的长镜头，从近景到远景，画面逐渐缓慢，旺扎可能终于等来了一场大雨，他终于可以穿上雨靴去上学，不再担心自己是所有孩子里面在雨天穿球鞋的那一个。

什么时候，我自己的民族，也会有属于讲述本民族自己生活和个体生命的电影呢？

གཅིག ཀླད་ཀྱི་གཏམ། འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ལྷ་དཔལ་རྒྱལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་གསར་བ<<གེ་སར་རྟ་རྫི>>ལ་(མིང་གནས་སྐབས་གཏན་འཁེལ་བྱས་མེད)ཉེ་སྔོན་པེ་ཅིན་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་གྱི་བྱ་དགའི་རྣམ་གྲངས་སུ་ཚུད་ཡོད་པའི་གཏམ་བཟང་ཐོས་རྗེས། ངས་དགེ་རྒན་བརྒྱུད་དེ་ཁོར་རྟེན་འབྲེལ་ཞུས་ཅིང་། མ་འོངས་བར་ཡང་ཁོའི་གློག་བརྙན་གྱི་མདུན་ལྗོངས་སྔར་ལས་ཡངས་པ་སོགས་ཀྱི་སྨོན་ཚིག་བསྒྲོན་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་དགེ་རྒན་དང་ཁོ་གཉིས་ཀྱིས་ཁ་པར་ལས་གློག་བརྙན་དང་དེ་འབྲེལ་གྱིས་ལབ་གླེང་རེ་འགའ་བྱས་མཐར་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ཁོས“ད་ལྟ་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་གྱི་ལམ་བུ་ཅུང་འདི་དཀའ་མོ་རེད”ཅེས་པའི་སྐད་ཆ་དེའི་ངའི་སེམས་ལ་ཚོར་བ་ཟབ་མོ་ཞིག་བཞག་སོང་། ཅིའི་ཕྱིར་དཀའ་དགོས་པ་དང་། མིག་སྔར་ཕྲད་པའི་གནད་དོན་སོགས་རེ་རེ་ནས་གླེང་བཞིན་པ་བདག་གིས་གསལ་བོ་ཐོས།<༡>བོད་མི་རིགས་དང་གློག་བརྙན་གྱི་འདུ་ཤེས། སྤྱི་ཟླ་བརྒྱད་པའི་ཚེས་བདུན་ཉིན་ཏག་ཏག་གཟའ་མཇུག་ལ་འཁེལ་འདུག་པས། ང་རང་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་སོང་ནས《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ལ་བལྟས་པ་ཡིན། ཉིན་དེར་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་ཡིན་པས། བདག་གིས་ཀྱང་སྔ་ནས་པ་སེ་ཉོས་པ་ཡིན། ཡིན་ཙང་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་ཐོན་པ་ན་ཅུང་ལྷིང་འཇགས་ཀྱི་སོ་ན་གནས་པས། ངས་རང་ཉིད་ཀྱི་དུས་བདམས་པ་ཅུང་འཕྱི་འདུག་པར་སྙམ། ཡིན་ཡང་གློག་བརྙན་སྟོན་ཐེངས་སྔ་མོ་ཚགས་རྗེས་ཀྱང་སྔར་བཞིན་སྒོར་འབུད་མཁན་མི་འདུག་ལ། དེ་བས་ཀྱང་ནང་དུ་འགྲོ་མཁན་ཡང་མེད་པས་ན། ང་རང་གཅིག་པུ་གློག་བརྙན་ཁང་དེར་འཛུལ་ནས《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ལ་བལྟས་པ་ཡིན། སྤྱིར་ན་ངས་ནི་རྩོམ་རིག་བརྩམས་ཆོས་གང་རུང་ཞིག་གམ་གློག་བརྙན་ལ་གང་རུང་ལ་བལྟ་སྐབས་ཇི་ལྟར་ལྷིང་འཇགས་ཡིན་ན་དེ་འདྲ་བཟང་མོད། སྐབས་འདིར་ཇི་ལྟར་ང་རང་ཁེར་རྐྱང་ཅིག་གི་སྣང་བ་དང་སུན་པའི་ཚོར་བ་ལྷག་མ་ཞིག་གིས་མནར་ནས་བྱུང་། གློག་བརྙན་འདི་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་པའི་དུས་ཚོད་ཁྱབ་བསྒྲགས་བྱེད་པ་དང་མཉམ་དུ་ཁ་ཡ་ན་མཉམ་རེ་འགས“ཡང་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་ཞིག་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་རེད།”ཅེས་པའི་རེ་བ་དང་རེ་བཞག་བཅོལ་མཁན་དང་། ཡང་དེ་ལ་གནས་ལུགས་མེད་པའི་བསམ་སྦྱོར་ཅི་རིགས་སྤེལ་མཁན་ནི་མཆིས་མོད། ད་ལྟ་ཀན་ལྷོ་ཁུལ་ཐོག་གི་ལྟེ་བ་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་འདི་ནས། རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་མ་འདིར《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ནི་མི་རེ་འགའ་ཞིག་གིས་བལྟ་དགོས་པར་བསམ་པ་ཡེ་ནས་འཁོར་མ་མྱོང་། ང་ཚོར་གློག་བརྙན་དུ་ཁང་དུ་འགྲོ་བའི་གོམས་སྲོལ་ཆགས་མེད་པ་རེད། གློག་བརྙན་ཁང་ནི་སློབ་ཆེན་པ་ཚོའི་བརྩེ་དུང་གི་དུས་ཆད་གདབ་ས་རེད། ཡང་ན་གློག་བརྙན་ཁང་ནི་ན་གཞོན་སྐྱལ་སྟོང་རེ་འགས་སྣང་བ་སྐྱི་བསེར་རླུང་ལ་བསྐུར་ས་ཞིག་རེད། དགེ་རྒན་དང་རྩོམ་འབྲི་བ། ཐ་ན་སྙན་ངག་པ་ཚོ་ཡང་ཆང་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་མ་གཏོགས་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་མི་སྲིད། དེས་ནི་ཕལ་ཆེར་དོ་དགོང་གློག་བརྙན་ཁང་འདི་ན་ང་རང་གཅིག་པུ་ཡིན་པའི་སྡུག་ཡུས་སམ། ཁག་འགེལ་སར་བཞག་པས་ཆོག ཡང་ན་ནི་གོང་གི་ཀླད་ཀྱི་གཏམ་ལས་འཕྲོས་པའི་འཁྲབ་ཁྲབ་པའི་སྐྱོ་ངལ་གྱི་ཟུར་ཙམ་ལ་ཡང་སྤྲད་ཆོག དབྱི་ཐ་ལའི་གློག་བརྙན་ཁང་དུའམ་ཡང་ན་ཧྥ་རན་རན་སའི་གློག་བརྙན་ཁང་གི་ནང་དུ་བགྲེས་པོ་འཁར་བར་བརྟེན་ནས་ཡོད་པ་རིག་མྱོང་ལ། ཡོན་ཏན་གྱིས་འཁུར་ཏུ་ལྕི་བའི་ཤེས་ཡོན་པ་ཚོས་ལག་ཏུ་ཟིན་བྲིས་བསྣམས་ནས་ཡོང་ཡོད་པའང་ཁོ་བོས་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སོགས་ལས་རིག་མྱོང་ཡོད། སྤྱིར་རང་ཅག་ལ་གློག་བརྙན་དར་བའི་ཡུན་ཚད་གཞན་དང་ལྟོས་བཅོས་ཀྱིས་འཕྱི་བ་ནི་བདེན། གློག་བརྙན་གྱི་མི་སྣ་ཡང་བམ་རྩིས་ཙམ་གྱིས་ཡིད་ན་ཡོད། ཡིན་ཡང་འདི་དག་ལ་ང་ཚོས་ཕྱར་བ་གྲུ་འདེགས་མ་བྱེད་ན་དུས་ཀྱི་རྦ་རླབས་ཀློང་ནས་ཁོང་ཚོ་ཡང་ཇི་འདྲའི་ཉམ་ཆུང་བ་ལའང་། དེ་བས་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་ནི་ནམ་ཞིག་གི་ཚེ་ན་གཟི་བརྗིད་ཅིག་གིས་རློམ་པའི་དུས་ནི་མི་འགྱངས་བར་འཆར་བར་སྨོན།གཉིས། གཞུང་དངོས། ཀྲུང་གོའི་རབས་ལྔ་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ནི་འཛམ་གླིང་གར་སྟེགས་སུ་བསྐྱོད་པའི་དུས་ཐོག་མ་ཡིན། 【张艺谋《红高粱》贾樟柯《小武》】ཡར་སྔོན་གྱི་ཀྲུང་གོའི་གློག་བརྙནདག་གི་བརྗོད་བྱ་ནི་སྣོད་གཅིག་གི་ནང་དུ་གཅུད་ཡོད་པས། ནང་གི་རྒྱུ་ཆ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཡང་དབྱིབས་དང་རྣམ་པ་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་། དེས་ན་ཀྲང་ཡུས་མོ་ཟེར་བས་ཐོག་མར་བརྙན་མིག་གི་མཐོང་ཚོར་ཞིང་སྡེར་གཏད་པས་འཛམ་གླིང་གི་སྣང་ངོར་རྒྱ་མི་གསར་བ་ཞིག་གི་སྣང་བརྙན་བསྐྲུན་པ་རེད། ཁོ་ཚོའི་ཇ་དང་ཚྭ་ཁའི་གཏམ་རྒྱུད་ལས་གཞན་ཡིད་བཀུག་པས་སོ།། རྒན་པདྨ་ཚེ་བརྟན་གྱིས“ངས་རང་གི་ཕ་ཡུལ་གྱི་དངོས་ཡོད་བརྙན་མིག་ཏུ་ཕབ་པ་དང་གཏམ་རྒྱུད་དུ་བཅོས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་ནི་འོས་འགན་ཡིན།”ཟེར། ཅཱ་ཀྲང་ཁི་ནས་ཀྱང“པདྨ་ཚེ་བརྟན་ནི་ཆེས་ཐོག་མར་རང་གི་ཕ་ཡུལ་གྱི་དངོས་ཡོད་བརྙན་མིག་ཏུ་ཕབ་ནས་གཞན་ལ་སྟོན་མཁན་ཡིན།”ཟེར། ཁོའི་གློག་བརྙན་བརྩམས་ཆོས་དག་ལ་རྒྱལ་སྤྱི་ནས་ཁས་ལེན་དང་ཁག་ཐེག་ཐོབ་ནི། འཛམ་གླིང་གི་མི་ཚོས་ཁོའི་བརྙན་མིག་ལས་ཐོག་མར་བོད་མི་དང་བོད་མའི་འཚོ་བ་མཐོང་བས་དེ་ལ་ཨ་གསར་གྱི་བྲོ་བ་ལྡན་པ་ཞིག་ཏུ་བསམ་པ་ནི། ང་ཚོའི་མི་རེ་འགའི་བྱིས་བློ་ཉིད་ཡིན་པ་ཧ་གོ་ཡོད་རྒྱུ་རེད། དེ་བས་བརྗོད་འདོད་པ་ནི《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》པེ་ལེན་རྒྱལ་སྤྱའི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་དུ་ཚུད་པ་དང་། ནང་ལོགས་ཏུ་FIRSTསོགས་ཀྱི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སྟེང་ནས་ཡང་བྱ་དགའ་ཆེན་པོ་རེག་མྱོང་ཡོད།<༡>སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རིན་ཐང་། ཚང་མས་མཁྱེན་གསལ་ལྟར་སྒྱུ་རྩལ་བརྩམས་ཆོས་ཅིག་ལ་ཡག་བཙོག་གི་རིན་ཐང་ནི་འཇལ་ཏུ་མེད་ཡང་། གཞུང་ནས་ཡང་ལྕིའི་ཚད་འཇལ་ཆོག་ཆོག་རེད། དེས་ལ་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བློ་སྦྱོང་དང་ལྡན་པ་ཞིག་གི་མིག་འབྲས་མ་སྤྱད་ན། དངོས་ཡོད་ཀྱི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་དང་ཧྥན་གོ་ཡིས་བཞེངས་བའི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པ་ནང་བཞིན་རེད། དེ་བཞིན་ང་ཚོར་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་ཆུ་བོར་བརྒལ་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་བཏགས་ཀྱི་ཡིད་ཁམས་མེད་ན་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་ཡང་གྲུབ་མི་ཐུབ་པའི་ཚོད་རེད། གློག་བརྙན་འདའི་མ་དཔེའི་བརྩམས་སྒྲུང་བཀླགས་མྱོང་ཡོད། དེ་ལ་འཁྲབ་ཁྲིད་པས་སྣོན་འཕྲི་གང་རུང་གི་ཟུར་བརྒྱན་ཏེ་ད་ལྟའི་གློག་བརྙན་འདི་བཅོས་པ་རེད། ཡི་གེའི་གཟུགས་རེ་རེ་སྣང་བརྙན་གསོན་པོར་བཅོས་ནས་བརྙན་མིག་ཏུབཅུག་པ་འདིའང་ཕྱོགས་གཞན་ཞིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པའི་ལས་འགན་ནོ།། བརྩམས་སྒྲུང་ཏུ་དབང་གྲགས་ཀྱིས་ཆུ་ལྷམ་ཞིག་གོན་འདོད་གྱི་རེ་ལྟོས་ཧ་ཅང་ཆེ། ཉིན་ཞིག་རེ་འབྲས་དོན་སྨིན་ཡོང་དེ་ཁོའི་ཨ་མས་ཁོར་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་ཉོས། གློག་བརྙན་དུ་ཞིབ་ཕྲ་རེ་རེ་ནས་བཟུང་ཏེ་བརྙན་མིག་གིས་མཚོན་ཐབས་དང་ལག་ཐབས་མང་པོ་སྤྱད་པས། དངོས་སུ་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་གྱོན་འདོད་པའི་དུས་དང་སྐབས་རེ་རེ། དེའི་ཆེད་དུ་ཕྲད་པའི་དཀའ་ངལ་དང་སེམས་ངལ་རེ་རེ་མཚོན་ནས་ཡོད་པའོ།། གཞན་དུ་གློག་བརྙན་གྱི་འཁྲབ་ཆས་སུ་གཏོགས་པའི་དངོས་པོ་རེ་འགས་གཏམ་རྒྱུ་སིལ་བུར་གཏོར་ཡོད་པ་དག་གོང་བསྒྲིགས་ནས་ཡོད་དེ།རས་ལྷམ་ཆ་གཅིག ལྷམ་ནི་གློག་བརྙན་གྱི་ནང་སྙིང་དུ་ཟུག་ཡོད་པས་། ལ་ཤོས་ནས་གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཀྲོང་གོའི་《ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ཡང་ཟེར། 《ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ནི་དབྱི་རག་གི་གློག་བརྙམ་གྲགས་ཆེན་དེར་གོ གློག་བརྙན་གྱི་མགོ་བརྩམས་མ་ཐག་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་མེ་ལ་བསྲོས་ཡོད་པ་ང་ཚོས་མཐོང་སྲིད། ལྷམ་རལ་བོ་དེའི་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ལ་ཆར་བའི་ནང་དུ་ངེས་པར་དུ་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་གི་མཁོ་ངེས་ཀྱི་ཆ་རྐྱེན་བསྟན་ནས་ཡོད། འོད་ཀྱི་ཐད་ནས་ཡང་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་དེར་ཟིན་ཚད་མང་བའི་ཆ་བཀོལ་ཡོད་ལ། པར་གཞི་ངོས་ནས་རེ་ལྷམ་གྱི་གཞུང་ས་ཟིན་འདུག གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་འགོ་རྩོམ་སའང་དེ་ཡིན་འདུགབརྙན་འཕྲིན། ང་ཡང་ཆུང་དུས་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར་བརྙན་འཕྲིན་ལ་བལྟ་བར་དགའ། བོད་སྐད་བརྙན་འཕྲིན་དང་གློག་བརྙན་གྱིས་ཆུང་དུས་ཀྱི་ཕུགས་བསམ་དང་རྨི་ལམ་ལ་ཡང་ཡང་ཀུ་རེ་རྩེད་མྱོང་། ཡིན་ཡང་སློབ་གྲྭ་ནས་སྒོར་མོའི་དགོས་མཁོ་དང་འཕྲད་དུས་ང་ཡང་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར། ཡང་ན་སྐབས་དེའི་ལོ་ལོན་ཚོ་དང་འདྲ་བར་གནམ་གཤིས་གནས་ཚུལ་ལ་བལྟ་རྒྱུར་དགའ། རྒྱུ་མཚན་གནམ་དྭངས་ན་ཨ་ཕ་འབྲོག་ས་ནས་ཡོང་བར་འགག་རྐྱེན་མེད་པས་རེད། བརྙན་འཕྲིན་གྱི་ལེ་མཚན་གཞན་ཞིག་ཏུ་སྦྲེའུ་རྒྱལ་གྱིས་རྫུན་འཕྲུལ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆར་ཕབ་པ་སྟོན་གྱིན་འདུག འདི་ཡང་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་ཕྱི་དུམ་དང་འཕྲོད་ནས་ཡོད་ལ། ཆུ་ལྷམ་གོན་རྗེས་ཆར་ཞིག་འབབ་རྒྱུ་ན་ཇི་མ་རུང་བསམ་པའི་རྨི་ལམ་རེད།ཤིང་གི་རལ་གྲི། ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་ནི་སྡེ་བའི་མཆོད་ས་དང་བཀུར་ས་ཉག་ཅིག་ཡིན་ལ། ཤིང་གི་རལ་ནི་ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་གྱི་འཕྲིན་ལས་དང་སྐྱབས་བཅོལ་ས་ཡིན། རྒན་པདྨ་ཚེ་བརྟན་གྱི་དངོས་བཤུས་གློག་བརྙན༼མཐའ་མཇུག་གི་སེར་བསྲུངས་བ༽འི་ནང་དུ་རལ་གྲི་དེ་འདྲ་ཞིག་ཡོད་ལ། དེའི་གནད་ཆེ་ས་བཟུང་ནས་ཡོད། གང་ལྟར་ཤིང་གི་རལ་གྲི་དེའི་ང་ཚོར་བརྡ་ལན་ཆེན་པོ་ཞིག་སྤྲད་འདུག ཕལ་ཆེར་འདི་ནི་གློག་བརྙན་འདིའི་རིན་ཐང་སྔར་ལས་གཏིང་ཟབ་སར་མཚོན་བྱེད་ལ་བཞག་པའི་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་དངོས་འབྲས་ཡིན་རྒྱུ་རེད། གཞན་དུ་ཡང་གློག་བརྙན་གྱི་གནད་ས་ཟིན་འདུག་པའི་ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང་དང་། དབང་གྲགས་ཀྱི་རྩེད་ཆས་ལྕགས་ཀྱི་སྦལ་བ་ནས་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་སྤྱིའི་བཀོད་པ་ལ་གཞོགས་འདེགས་བླ་མེད་ཐུབ་ཡོད་ལ། དེ་དག་གི་བཀོད་སྒྲུག་ཡང་ནོར་འཛོལ་མེད་པར་གོང་སྒྲིག་ཏེ་ཡོད།གསུམ། མཇུག་བསྡུ་བ། གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཚིག་འདི་དག་ཙམ་ཞིག་གིས་ཡོངས་སུ་འགེབས་རྒྱུ་ནི་ངལ་བའི་གནས་ལས་མ་འདས་ལ། མུ་མཐུད་དུ་ཡང་གློག་བརྙན་འདི་ལ་བསྐྱར་བལྟ་བྱེད་དེ་ཕྱི་དུམ་རེ་སྤྲོད་རྒྱུ་ནི་གློག་བརྙན་རང་སྟེང་གི་རིན་ཐང་ཡང་རེད། མཇུག་ཏུ་བྱིས་བློ་གཙང་མ་འདི་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གཅེས་ཕྲུག་དག་གི་ངང་རྒྱུད་ཡིན་ལ། བྱིས་ལོ་བཞིན་དྭངས་ཤིང་གཙང་བའི་མི་རིགས་འདི་གློག་བརྙན་ལ་བལྟ་མཁས་པར་འགྱུར་བའི་དགོས་པའང་མི་ཆུང་ངོ་།།